Eλληνικά και Ξένα
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ MA_OYΕΛΛΗΝΙΚΟ
6-7/5: TAXYTHTA (Τρίπολη)-ΠΑΛΑΣ (τηλ.: 9812341)
20-21/5: Ράλλυ ΘΕΡΜΑ_ΚΟΥ-ΑΟΘ (τηλ.: 031-423220)
27-31/5: Ράλλυ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ (ΠΠΡ/F2)-ΕΛΠΑ (τηλ.: 3615225)
ΞΕΝΟ
1-6/5: ΓΥΡΟΣ ΚΟΡΣΙΚΗΣ (ΠΠΡ-F2)
14/5: Γκραν Πρι F1 ΙΣΠΑΝΙΑΣ (Μπαρτσελόνα)
28/5: Γκραν Πρι F1 MONAKO
28/5: ΙΝDΥ-Ινδιανάπολις
ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ_
H Όπελ στο DTM_
O στόχος της Όπελ σε αγωνιστικό επίπεδο είναι σαφής: νίκες και
ει δυνατόν τίτλος στο DTM. Όπλα των Γερμανών έξι βελτιωμένες
Καλίμπρα, με τρανταχτά ονόματα πίσω από το τιμόνι.
_Χρυσή μεταγραφή_ για την Όπελ, ο περσινός πρωταθλητής Κλάους
Λούντβιχ που θα προσπαθήσει για το καλύτερο μαζί με τους Κέκε
Rosberg, Manuel Reuter, Ni Amorim Yannick Dalmas και JJ Lehto.
Βασικός στόχος λοιπόν το DTM, ή αν προτιμάτε η απευθείας
αντιπαράθεση με τη Μερτσέντες και την ?λφα σε ένα χώρο όπου
άλλοι κατασκευαστές όπως η BMW και η ?ουντι ήθελαν αλλά ούτε
καν δοκίμασαν, αποφεύγοντας (;) το σκόπελο. Απαιτεί θάρρος,
ικανότητες και πολύ υψηλή τεχνολογία η εμπλοκή στο DTM,
στοιχεία που σαφώς διαθέτει η Όπελ και μένει να γίνουν οι
πρώτοι αγώνες για να βγουν συμπεράσματα για το πετυχημένο της
προσπάθειας._Κ.Λ.
Έγινε κι αυτό_!
O 35χρονος Ιάπωνας Γιόσιο Φουτζιμότο με εργοστασιακή Τογιότα
Σέλικα Τούρμπο και συνοδηγό τον πολύπειρο ¶ρνε Χερτζ κέρδισε
το Ράλλυ Σαφάρι, που φέτος προσμετράει μόνο στον ΠΠΡF2. Στη
δεύτερη θέση ακολούθησε ο Σινοζούκα με Μιτσουμπίσι Λάνσερ και
στην τρίτη ο περσινός νικητής Ντάνκαν με Σέλικα. Την κατηγορία
F2 κέρδισε ο τοπικός Αζάρ Ανβάρ με Νταεγού Σιέλο-Νέξια (φωτό
αρχείου)!
IN MEMORIAM
O 27χρονος Γάλλος Τιερί Ρενό, συνοδηγός του Μπουγκαλσκί, έχασε
τη ζωή του σε ατύχημα που έγινε στο ράλλυ Γκρας Αλπίν, πρώτο
γύρο του Γαλλικού Πρωταθλήματος, κι ενώ το πλήρωμα του Ρενό
Κλειώ Μαξί διεκδικούσε την πρώτη θέση από το Έσκορτ του
Μπερναντινί.
INDYCAR
O Πολ Τρέισι με Λόλα-Φορντ προηγείται στο πρωτάθλημα
των ΗΠΑ, μετά από τρεις αγώνες. Στη δεύτερη θέση ακολουθεί ο
Ζακ Βιλνέβ (Ρέιναρντ-Φορντ) και στην τρίτη ο Μπόμπι Ράχαλ
(Λόλα-Μερτσέντες).
BTCC
Πρεμιέρα και στο Βρετανικό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού
όπου η Βόξολ με τον Κλέλαντ και η Βόλβο με τον Ρίντελ,
μοιράστηκαν τις νίκες στον πρώτο διπλό αγώνα που έγινε στην
πίστα του Ντόνιγκτον.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ_
42ο ΡΑΛΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
Ασκήσεις FIA επί ελληνικού εδάφους, με την ευκαιρία διεξαγωγής
του εθνικού μας αγώνα. Οι νέοι κανονισμοί που διέπουν την
οργάνωση και _εκτέλεση_ ενός αγώνα του ΠΠΡ και του ΠΠΡF2, ήταν
ατυχείς από τη σύλληψή τους στους εγκεφάλους(;) της FIA και
αποδείχθηκαν προβληματικοί και ανεφάρμοστοι στη συνέχεια.
Αντιδράσεις λοιπόν και η ΕΛΠΑ _κατ_ εξαίρεσιν_ θα διοργανώσει
το Ακρόπολις με τους περσινούς κανονισμούς!
Συγκεκριμένα: η τεχνική βοήθεια στους αγωνιζομένους
επιτρέπεται σε όλη τη διάρκεια του αγώνα (απαγορεύεται μόνο σε
προκαθορισμένες ζώνες) ενώ η κάθε συμμετοχή θα μπορεί να
χρησιμοποιήσει έως δύο αυτοκίνητα υποστήριξης. Σε διοργανωτικό
επίπεδο το _στρατηγείο_ του αγώνα μεταφέρεται από τη
Βουλιαγμένη στο Ολυμπιακό Στάδιο, όπου θα γίνει ο τεχνικός
έλεγχος και ο τερματισμός. Κατά τα άλλα οι δύο ανασυγκροτήσεις
θα γίνουν στα Καμένα Βούρλα, ενώ μειώθηκε το μήκος της
διαδρομής και ο αριθμός των ε.δ. Σε επίπεδο συμμετοχών τα
ερωτήματα δεν αφορούν την F2 αλλά την πιθανότητα συμμετοχής
_καλών γκρουπ A μόνον ικανών λύσεων να θερμάνουν για τα καλά
τα ελληνικά βουνά._Θ.Κ.Ε.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 4x4
2ο BAJA HELLAS _95 MARATHON
_NENIKHKAMEN_
Για πρώτη φορά μετά από πολυετή αγωνιστική συνύπαρξη
και _κόντρα_, μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών στο στίβο των
εκτός δρόμου αγώνων, κέρδισε καθαρά ελληνικό πλήρωμα.
Οι Στέφανος Αττάρτ-Γιώργος Φυλακουρίδης με πρωτότυπο
κατασκευασμένο από τον οδηγό, ήταν οι τελικοί
θριαμβευτές στον επίπονο και απαιτητικό αγώνα Μπάγια
Ελλάς _95, που διοργάνωσε στα Σπάτα με επιτυχία η
λέσχη 4x4 Εκάλη, με την υποστήριξη των εταιριών Έκο,
Μπρίτζεστοουν και Τέκο.
ΣΤΗ δεύτερη μόλις διοργάνωση αγώνα τύπου Μπάγια στη χώρα μας
-στο χώρο του υπό κατασκευή αεροδρομίου των Σπάτων- οι
συνθήκες ήταν σαφώς καλύτερες οργανωτικά, αλλά χειρότερες
αγωνιστικά. Εννέα γύροι των 40 χιλιομέτρων έκαστος, έπρεπε να
διανυθούν από τα 19 ελληνικά και 13 ιταλικά πληρώματα που
συμμετείχαν στον _μαραθώνιο_ αγώνα-πρόκληση... και όποιος
άντεχε.
Εκπληκτικό, αλλά τη φορά αυτή οι συμπατριώτες μας αποδείχθηκαν
μεθοδικότεροι των ενθουσιωδών Ιταλών και _κατήγαγαν νίκη
περηφανή και ένδοξη_, κάτι που τιμά ιδιαίτερα και τους έλληνες
προετοιμαστές-μηχανικούς...._Θ.Κ.Ε.
H δικαίωση. O Στέφανος Αττάρτ επιμένει, για μία δεκαετία
τουλάχιστον, στις δικές του πρωτότυπες κατασκευές. O
μηχανικός-οδηγός με τον περιορισμένο προϋπολογισμό, τις μικρές
τεχνολογικές δυνατότητες, αλλά με το πολύ πείσμα και κέφι,
ήταν αυτός που πήρε τα σκήπτρα στην κορυφή του αγώνα, όταν οι
πανάκριβες εισαγόμενες κατασκευές άρχισαν να εμφανίζουν
προβλήματα. Χρησιμοποίησε ένα από τα πρωτότυπά του -το
_Πελεγκρίνο_- ενώ συνοδηγός του ήταν ο έμπειρος Γιώργος
Φυλακουρίδης.
O παλαίμαχος Γραβάνης από το Καρπενήσι, επανήλθε στους εκτός
δρόμου αγώνες και οδηγώντας με μεθοδικότητα τερμάτισε στη
δεύτερη θέση της γενικής κατάταξης με το πρωτότυπο
Μιτσουμπίσι. Συνοδηγός ο συντοπίτης του Γραβιάς.
Ανδρόνικος-Παπακώστας, τέταρτοι γενικής κατάταξης, με το
πρωτότυπο _Ανίβας_ που προετοιμάζει ο Σ. Αττάρτ, στην καλύτερη
μέχρι σήμερα εμφάνιση του οδηγού.
Ήλθαν με περγαμηνές, αλλά απροετοίμαστοι για τη σκληρότητα της
διαδρομής, όπως απεδείχθη, οι Ιταλοί. Στη φωτό οι
Ανσαλόνι-Αρναμπόλντι με Ρέιντζ Ρόβερ που τερμάτισαν στην έκτη
θέση όντας το πρώτο ιταλικό πλήρωμα στη δεκάδα.
Χατζησωτήρης-Μάδης: μακράν, ο θεαματικότερος συνδυασμός του
αγώνα. Οι άνθρωποι που οδήγησαν το βαρύ Νισάν Πατρόλ σε στιλ
μότο-κρος, ενθουσίασαν τους θεατές που δικαιολογημένα
αναρωτιόντουσαν προς το τέλος του αγώνα: _που είναι το 18 βρε
παιδιά_...
ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗ BOPEIO ΕΛΛΑΔΑ
ΔΙΑΜΑΧΕΣ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΧΩΡΟ/ΧΡΟΝΟ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ αντιμετωπίζει ο χώρος των αγώνων στη Θεσσαλονίκη.
Κοινοτυπία, θα πουν όσοι σχετικοί. Είναι τρία-τέσσερα χρόνια
τώρα που οι αγωνιζόμενοι και τα αυτοκίνητα λιγοστεύουν, καθώς
οι πολυπόθητοι χορηγοί δεν ήρθαν ποτέ κοντά τους όπως έπρεπε.
H περσινή περίοδος τελείωσε αξιοπρεπώς, αλλά οι προβλέψεις για
φέτος ήταν δυσοίωνες. Τα εν ενεργεία πληρώματα λιγόστεψαν,
χωρίς από την άλλη να εμφανιστούν άλλα. _Μασημένη τροφή_
λοιπόν το φετινό κύπελλο του βορρά; Δυστυχώς ναι, και μάλιστα
με χειρότερη γεύση.
H γενικότερη κρίση στο χώρο γέννησε προβλήματα, πριν καλά-καλά
ξεκινήσουν οι αγώνες. Πρώτα ήρθε η ρήξη ανάμεσα στον ΑΟΘ και
τον ΣΟΑΒΕ, όταν το συμβούλιο του δεύτερου αποφάσισε να
ξεχωρίσει τη θέση του, οργανώνοντας ανεξάρτητα τον ετήσιο χορό
του (που μέχρι τότε τον έκανε μαζί με τον ΑΟΘ), που προέβλεπε
και απονομή για το επαμειβόμενο κύπελλο της Εξπρές Σέρβις. O
ΑΟΘ ένιωσε το σχοινί να τεντώνεται και με επιστολή του στα
_μέσα_, αντέδρασε με ύφος επιθετικό.
Ακολούθησε επιστολή από το Σύνδεσμο Οδηγών και ο πόλεμος
ξέσπασε, αφού με το θέμα καταπιάστηκαν τοπικές εφημερίδες και
κανάλια. Σε μία εποχή, ιδιαίτερα δύσκολη για το χώρο, το
μήνυμα που περνάει σε όσους εμπλεκόμενους και όχι μόνον, είναι
ότι _ο κόσμος καίγεται, ο χώρος καταρρέει και κάποιοι..._.
Αδυνατώντας να παρακολουθήσουμε το όλο θέμα, μένουμε στο ότι,
ενώ αφορμή στάθηκε ο ετήσιος χορός, ρίζα του κακού ήταν η
επωνυμία και η διαχείριση του επαμειβόμενου κυπέλλου. Το θέμα
όμως δεν έμεινε εκεί. Μέσα σ_ ένα μήνα, και αφού οι δύο χοροί
έγιναν και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία, η Εξπρές Σέρβις δήλωνε
ότι δεν στηρίζει φέτος το θεσμό! Το αποτέλεσμα, 10 περίπου
εκατομμύρια εξωτερικής βοήθειας έμειναν έξω από το χώρο.
Οικονομική ενίσχυση, που θα πήγαινε φυσικά -όπως τα τρία
τελευταία χρόνια- στους ίδιους τους αγωνιζόμενους. Από την
πλευρά της, η εταιρία άφησε να εννοηθεί -χωρίς να το
επιβεβαιώσει ρητά- ότι οι διαμάχες που προηγήθηκαν, έπαιξαν
κάποιον ρόλο στην απόφασή της. Λογικό, για μία επιχείρηση με
κοινωνικό πρόσωπο, να θέλει να μένει έξω από εχθρότητες και
παρεξηγήσεις. ?σχετα με το ποιος έφταιγε περισσότερο και ποιος
λιγότερο, στη δεδομένη περίπτωση, χαμένο βγήκε πάλι το ίδιο το
άθλημα. H χορηγία της Εξπρές Σέρβις χάθηκε (αν και μένει κοντά
στους αγώνες του ΑΟΘ, ως τεχνικός υποστηρικτής), σε μία
περίοδο που ο πρώτος αγώνας Σπριντ (του αγωνιστικού της ΕΛΠΑ)
διεξήχθη με 18 μόλις συμμετοχές και το ράλλυ Μακεδονίας,
αναβλήθηκε για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια, λόγω ανεπάρκειας
συμμετοχών. O προβληματισμός μάλιστα που υπάρχει στον ΑΟΘ
-όπως και στις μικρότερες λέσχες του βορρά- αφορά την ίδια την
επιβίωσή του, αφού αγώνες όπως το ράλλυ Μακεδονίας δεν
φαίνεται να έχουν μέλλον. _Όπως πάμε, θα γυρίσουμε χρόνια
πίσω, στην εποχή που στήναμε αγώνες από ξένα γραφεία, χωρίς
γραμματείες και σταθερή οργάνωση_, σχολιάζει πικραμένος ο
πρόεδρος του ιστορικού ομίλου Αντώνης Παρταλιός. Από την
πλευρά των αγωνιζομένων, το πρόβλημα είναι -σχεδόν
αποκλειστικά- οικονομικό. Οπότε, οι προτεραιότητες του ΣΟΑΒΕ
πρέπει να στρέφονται κύρια πλέον, προς το σωστό _μάρκετινγκ_
του χώρου. Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες του σωματείου, δεν
έφεραν τα πρέποντα αποτελέσματα, αλλά το μήνυμα έχει ληφθεί
φαίνεται, μια και όπως λέει ο πρόεδρος Βασίλης Γεωργιάδης:
_είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον και έχουμε συνεχείς επαφές
για να φέρουμε στο χώρο, ακόμη και την Εξπρές Σέρβις_.
Στις προθέσεις λοιπόν, καλά τα πάμε, αν πιστέψουμε ότι οι
μικροπολιτικές διαμάχες θα εκλείψουν ανάμεσα σ_ εκείνους που
κινούν τα νήματα των αγώνων στη Θεσσαλονίκη. H φετινή περίοδος
πάντως θα είναι καθοριστική για το μέλλον τους, γι_ αυτό και
από την πλευρά μας δεν έχουμε παρά να συστήσουμε ψυχραιμία και
λογική σε όλους τους παράγοντες._
?κης Τεμπερίδης
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ
FIAT CINQUECENTO TROFEO Gr.A.
Σχολή οδηγών
Ποιος θα φανταζόταν στην παρουσίαση του μικρού Φίατ
Τσινκουετσέντο των 900 κ.εκ. πριν τρία περίπου χρόνια
ότι το μικρό αυτό αυτοκίνητο πόλης θα είναι η βάση
και για ένα πραγματικό αγωνιστικό αυτοκίνητο... Από
τους Ιταλούς όμως έχουμε μάθει πλέον να τα
περιμένουμε όλα, και η σύντομη επαφή μας με δύο
διαφορετικά δείγματα αγωνιστικών Τσινκουετσέντο μας
άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις και μαζί έντονη την
αίσθηση: _θέλω κι άλλο_...
ENA από τα μεγαλύτερα προβλήματα των ελληνικών αγώνων είναι η
δυσκολία εμπλοκής νέων ανθρώπων με το χώρο, αφού και το κόστος
είναι απαγορευτικό αλλά και δεν υπάρχουν πραγματικές ευκαιρίες
για νέους οδηγούς που μπορούν να μπουν σε μια κατηγορία με
συναγωνισμό και προοπτικές εξέλιξης. Έτσι, για να γίνει κανείς
οδηγός αγώνων στην Ελλάδα, πρέπει να περιμένει αρκετά χρόνια
ώστε να συγκεντρώσει πρώτα αρκετά χρήματα για να ξοδέψει, και
έπειτα να διαλέξει μια κατηγορία που θα του δώσει πιθανές
ελπίδες διάκρισης, πάντα με διόλου ευκαταφρόνητο οικονομικό
αντίκρισμα.
Το Τσινκουετσέντο Τροφέο είναι ένας θεσμός που έρχεται από την
Ευρώπη και φιλοδοξεί να καλύψει αυτό ακριβώς το χάσμα στους
ελληνικούς αγώνες, δίνοντας μια ευκαιρία στους νέους να
μάθουν, αλλά και στους μεγαλύτερους να διασκεδάσουν, πάντα με
μικρό κόστος αρχικής εμπλοκής αλλά και συντήρησης. Οι αγώνες
με ίδια αυτοκίνητα είναι ό,τι καλύτερο για το θέαμα και το
συναγωνισμό, και όταν μάλιστα τα αυτοκίνητα είναι χαμηλής
ιπποδύναμης και απλά στην τεχνολογία, τα πράγματα είναι ακόμα
καλύτερα για τον άνθρωπο που ξεκινά στο χώρο και θέλει
πραγματικά να μάθει. Με το αγωνιστικό Τσινκουετσέντο, οι
κορυφαίοι χρόνοι απαιτούν απόλυτη προσήλωση σε κάθε μέτρο της
ειδικής διαδρομής ή του γύρου της πίστας, αφού και το
παραμικρό σφάλμα πληρώνεται πολύ ακριβά σε δευτερόλεπτα. Στα
πιο πολλά σημεία όλοι κινούνται με το γκάζι κολλημένο στο
πάτωμα, οπότε οι διαφορές δημιουργούνται από τις άψογες
γραμμές, από το ακριβέστατο φρενάρισμα και από την αλάνθαστη
χρήση του επιλογέα των ταχυτήτων. Δεν χρειάζονται _κότσια_ ή
παράτολμες κινήσεις για να σημειώσει κανείς καλά αποτελέσματα
μ_ ένα Τσινκουετσέντο, όσο χρειάζεται μυαλό και _αίσθηση_ του
αυτοκινήτου και του χρονομέτρου.
Στη σύντομη γνωριμία μας με τα αυτοκίνητα αυτά που είναι
πραγματική _σχολή οδηγών_, είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε
την επίσημη έκδοση του Τσινκουετσέντο Τροφέο όπως ακριβώς
παραδίδεται από την ελληνική αντιπροσωπεία της Φίατ σε όσους
λαμβάνουν μέρος στο θεσμό. Νωρίτερα το αυτοκίνητό _μας_
_γδύθηκε_ εντελώς και συναρμολογήθηκε από την αρχή. Όλη η
τεχνική υποστήριξη της μετατροπής παρέχεται από το συνεργείο
της Τζένεσις, που περνά τις εμπειρίες από τις Λάντσια, Φεράρι
και στα μικρά Φίατ.
Με την ευκαιρία τοποθετήσαμε τα ηλεκτρονικά μας όργανα ώστε να
διαπιστώσουμε ακριβώς τη βελτίωση στις επιδόσεις.
Υπενθυμίζουμε ότι η βάση για το αυτοκίνητο είναι το απλό
Τσινκουετσέντο των 900 κ.εκ. και 39 ίππων που μετά τις
επεμβάσεις αποδίδει περίπου 55 ίππους, ενώ με τα λάστιχα
χαμηλότερου προφίλ και το πιο κοντό διαφορικό, οι σχέσεις του
κιβωτίου αλλάζουν εντελώς. Η τρίτη στις 7.500 σ.α.λ. όπου
βρίσκεται πλέον ο κόφτης δεν καταφέρνει να αγγίξει τα 100
χ.α.ώ., ενώ η πέμπτη γεμίζει μέχρι τον κόφτη, (δύσκολα στην
ευθεία αλλά πιο εύκολα με λίγη φόρα) και η τελική ταχύτητα
αγγίζει τα 160 χ.α.ώ. Οι επιδόσεις του αυτοκινήτου
παρατίθενται στο σχετικό πίνακα και αρκεί να πούμε ότι η
επιτάχυνση μέχρι τα 100 χ.α.ώ. έχει κατέβει από τα 20,9__ του
απλού Τσινκουετσέντο στα 13,9__, τιμή που μόλις ξεπερνά τις
επιδόσεις του Τσινκουετσέντο Σπόρτινγκ με κινητήρα των 1100
κ.εκ. και φυσικά υπολείπεται πολλών μικρών αυτοκινήτων δρόμου.
Έστω όμως κι αν οι επιδόσεις δεν θυμίζουν αγωνιστικό
αυτοκίνητο, τα ψυχρά νούμερα (όπως συνήθως) δεν
ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Μόλις καθήσεις στο
κόκκινο μπάκετ και δέσεις τις ζώνες των τεσσάρων σημείων,
έχεις περάσει σ_ έναν άλλο κόσμο. Ο ήχος του κινητήρα, με τη
νέα εξάτμιση και την πλήρη απουσία ηχομόνωσης, φτάνει στα
αυτιά του οδηγού παραπάνω από ενοχλητικός για καθημερινή
χρήση, ενισχύει όμως την αγωνιστική εντύπωση όταν το
αυτοκίνητο βρίσκεται στο στοιχείο του. Η βελτιωμένη ανάρτηση
και τα σλικ λάστιχα φτιάχνουν ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο
σε σχέση με τις εκδόσεις δρόμου του Τσινκουετσέντο, το οποίο
πλέον στρίβει με μικρές κλίσεις και μεγάλα περιθώρια πρόσφυσης
δεδομένης και της μικρής ιπποδύναμης. Στην απότομη υποχώρηση
από το γκάζι, το μικρό Τσινκουετσέντο έχει την τάση να
υπερστρέψει κλείνοντας την τροχιά του απότομα, λόγω του μικρού
βάρους και μεγέθους όμως ο έλεγχος είναι μάλλον εύκολος. Το
ίδιο ισχύει και στο δυνατό φρενάρισμα στην ευθεία, όπου το
αυτοκινητάκι _διπλώνει_ σχετικά εύκολα, για άλλη μια φορά όμως
το μικρό συνολικό βάρος του συνδυασμού κάνει τα πράγματα
αρκετά πιο _φιλικά_ στον οδηγό σε σχέση μ_ ένα μεγάλο και βαρύ
αγωνιστικό αυτοκίνητο.
Το δεύτερο αγωνιστικό Τσινκουετσέντο που μας άφησε αντίστοιχα
καλές εντυπώσεις ήταν το γνωστό λευκό αυτοκίνητο του Νίκου
Χρυσάφη, που είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε στην υπερειδική
του Ασπρόπυργου στο περιθώριο της εκδήλωσης του Μεμόριαλ Νίνο,
και ακόμα μια φορά στον χιονισμένο Διόνυσο που θύμιζε... Μόντε
Κάρλο. Το αυτοκίνητο αυτό είναι στημένο με χωμάτινη ανάρτηση
της Leda και με τα στενά και ψηλά χωμάτινα λάστιχα είναι πιο
ευχάριστο από ό,τι θα πίστευε κανείς σε χωμάτινες διαδρομές.
Το αυτοκίνητο αυτό δεν τρέχει βέβαια σε καμιά κατηγορία
ενιαίου, απλά είναι μια φθηνή και σίγουρα διαφορετική επιλογή
για εμπλοκή με χωμάτινα ράλλυ χωρίς βλέψεις διάκρισης, αλλά με
σαφείς βλέψεις διασκέδασης! Οι μετατροπές στον κινητήρα είναι
αντίστοιχες με αυτές του Τσινκουετσέντο Τροφέο, και το
αυτοκίνητο χρησιμοποιεί το ίδιο κιτ μετατροπής της ?μπαρθ που
αποδίδει περίπου 55 ίππους. Η χαμηλή ιπποδύναμη φαίνεται ακόμα
λιγότερο στο χώμα, όπου οι ταχύτητες είναι ούτως ή άλλως
χαμηλότερες από αυτές των ασφάλτινων αγώνων, και το μικρό
μεταξόνιο και μετατρόχιο δημιουργούν στον οδηγό την
ψευδαίσθηση ότι κινείται εξαιρετικά γρήγορα, έστω κι αν η
πραγματική ταχύτητα μπορεί να μην ξεπερνά τα 80 ή 90
πραγματικά χ.α.ώ. Πραγματική εντύπωση μας έκανε η ευκολία με
την οποία η ανάρτηση _κατάπινε_ τις ανωμαλίες χωρίς να
τερματίζει, αλλά και χωρίς το αυτοκίνητο να μετατοπίζεται
δεξιά ή αριστερά σε κάθε λακούβα όπως θα πίστευε κανείς από
τις διαστάσεις του.
Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο τρέχει στους αγώνες στη _μικρή_
κατηγορία (N1), μπορεί όμως χωρίς κανένα πρόβλημα να
χρησιμοποιείται και όλο τον υπόλοιπο καιρό σαν καθημερινό
αυτοκίνητο. Ο θόρυβος στο εσωτερικό είναι πολύ χαμηλότερος από
του _καθαρόαιμου_ Τροφέο, η απόκριση του κινητήρα είναι ακόμα
και στις χαμηλές στροφές καλύτερη από του απλού 900αριού, ενώ
η κλιμάκωση των σχέσεων δεν έχει αλλάξει και η ανάρτηση αν και
σφιχτή σαφώς υποφέρεται.
Διά ταύτα
Όταν τα βλέπεις όλα θετικά, κινδυνεύεις να χάσεις την
αξιοπιστία σου, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως πιστέψτε τον
ενθουσιασμό μας. Τα αγωνιστικά Τσινκουετσέντο είναι μια από
τις πιο ελπιδοφόρες κινήσεις στον ελληνικό χώρο ακριβώς στο
σημείο που πάσχει, στην είσοδο νέων στην ηλικία αλλά και στη
νοοτροπία οδηγών που θα είναι η βάση για ένα καλύτερο μέλλον.
Είναι φθηνά στην αγορά και τη συντήρηση, είναι πραγματικά
διασκεδαστικά στην οδήγηση, και εκπαιδεύουν με τον καλύτερο
τρόπο τον νέο οδηγό που μαθαίνει αμέσως τη σημασία της
οδήγησης με το μυαλό. Ο υπογράφων πάντως, όσες φορές βρέθηκε
στο μπάκετ του οδηγού, μόνο διά της βίας σύρθηκε ξανά έξω, και
περιμένει το Λόττο ή τον (α)πιθανό χορηγό για να
επανέλθει!_Κ.Λ.
ΞΕΝΑ ΡΑΛΛΥ
ΑΠΟΣΤΟΛΗ
BPETANIKO _open_ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
ΡΑΛΛΥ ΟΥΑΛΙΑΣ
_ΣΟ_ ΠΑΕΙ TO ΒΑΣΙΛΕΙΟ_
O πατήρ Τζίμι Μακρέι, νικητής στη Χαλκιδική το _82,
έχει αποσυρθεί _μανατζάροντας_ τον διεκδικητή του
Παγκοσμίου Πρωταθλήματος μεγάλο του γιο Κόλιν, αλλά
και το μικρό του γιο ?λιστερ που παραμένει στα πάτρια
εδάφη.
O μικρός, επίσημος οδηγός της Νισάν, κέρδισε το Ράλλυ
Ουαλίας πρώτο αγώνα του _ανοικτού_ βρετανικού
πρωταθλήματος Ράλλυ, θεσμός με ιστορία, ενδιαφέρον
και προοπτική.
φωτό: Μάρτιν Χολμς
EXOYN τον τρόπο τους οι Βρετανοί. _Γράφουν_ κανονικότατα τη
FIA ακόμη κι αν τη διοικεί συμπατριώτης τους δικηγόρος και
κάνουν περίφημους αγώνες είτε σε πίστες, είτε σε δάση,
προσαρμόζοντας κατάλληλα τους κανονισμούς. Επί βρετανικού
εδάφους η παρακολούθηση αγώνων δεν δημιουργεί χασμουρητό και
τα αποτελέσματα δεν είναι γνωστά πριν την εκκίνηση.
Συμπαραστάτες όσων σκηνοθετούν και εκτελούν, τα εργοστάσια (10
στο BTCC, 6 στο _οpen_ που έχει γνωρίσει και καλύτερες ημέρες)
και τα MME που προβάλλουν τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια.
Ζητούμενο στοιχείο κυρίως ο συναγωνισμός. Αν προκύψει και
θέαμα τόσο το καλύτερο. Οι άνθρωποι εξάλλου βλέπουν τα
πράγματα με τον τρόπο που θα τους τα παρουσιάσεις. Τους αρκεί
ότι _σφάζονται_ οι Μακρέι, ΝτεΜέβιους, Κιοτολέτο, Λιουέλιν,
Έβανς, Ορέιγ, Χερντ με διαφορετικά αυτοκίνητα και τι αν τα
GTi, GSi, Williams, S16 κ.λπ. πηγαίνουν σαν πάνω σε ράγες
ακόμη και σε άγνωστο (;) λασπωμένο δρόμο με χασίματα και
κατηφορικές φουρκέτες με ανάποδη κλίση; Τα δευτερόλεπτα της
διαφοράς παρακολουθούν οι θεατές και παίρνουν τα βουνά ακόμη
και καθημερινή. Παρασκευή-Σάββατο γίνεται μέσα σε δάση ο
αγώνας, ώστε όλοι οι εμπλεκόμενοι να ξεκουραστούν την Κυριακή
και όσοι επαγγελματίες, να στρωθούν την επομένη στη δουλειά,
δημιουργώντας και εξελίσσοντας εν όψει της επόμενης
αναμέτρησης σε 3-4 εβδομάδες. Οι εμπλεκόμενοι στην Αγγλία δεν
είναι δεκάδες αλλά τουλάχιστον εκατοντάδες. Τους βρίσκεις κάτω
από κάθε πέτρα. Εξελίσσουν τα πάντα και τα προσφέρουν σε
δεκάδες ομάδες εργοστασιακές ή ιδιωτικές. H πολύ καλή προβολή
των γεγονότων πέρα από θεατές επηρεάζει τους χορηγούς που
στηρίζουν όλες _τις φόρμουλες_ με συναγωνισμό. Δεν είναι
υπερβολή. Στο Ουαλικό Ράλλυ όλοι παρακαλούσαν να εγκαταλείψει
ο προσκεκλημένος της Φορντ Ντελεκούρ (Έσκορτ RS) ώστε να
_φύγουν τα καπό_ και να γίνει _σφαγή_ ανάμεσα στους F2 boys
της Νισάν, της Φορντ, της Όπελ, της Πεζό, της Ρενό και της VW
και για τη γενική κατάταξη. Τα _τέρατα_ του γκρουπ A είναι
εκεί αλλά δεν σημειώνουν βαθμούς. Το πρωτάθλημα είναι υπόθεση
των F2, ενώ το δικό τους Πρωτάθλημα έχουν και όσοι με
αυτοκίνητα της κατηγορίας N. _Καλυτερότερο_ το Μιτσουμπίσι
Λάνσερ, ήταν και η μόνη κατασκευή που πλασαρίστηκε ανάμεσα στα
διαβολικά χάτσμπακ με τους δίλιτρους κινητήρες. Ελάχιστες οι
διαφορές σε προδιαγραφές, μηδαμινές σε απόλυτους χρόνους αλλά
τα αποτελέσματα είναι αυτά που δείχνουν τις δυνατότητες των
συνδυασμών και σε διάρκεια. Σημασία έχει ότι για την επόμενη
ημέρα υπάρχουν τα περιθώρια βελτίωσης με στόχο είτε την
επιστροφή είτε τη διατήρηση στην κορυφή. Το κόστος δεν είναι
τόσο ρεαλιστικό όσο εμφανίζεται, αλλά σίγουρα δεν αγγίζει το
αντίστοιχο εμπλοκής _μεγάλων_ γκρουπ A, που ούτως ή άλλως
όποτε εμφανίστηκαν σε εθνικό επίπεδο ο συναγωνισμός ήταν
φτωχός και περιορισμένος ανάμεσα σε 2-3 συνδυασμούς.
Εμπειρία η παρακολούθηση αγώνα του ανοικτού βρετανικού
πρωταθλήματος. Γίνονται τα πάντα για αγωνιζόμενους, χορηγούς
και θεατές και δεν είναι λίγες οι φορές που ξερνιέται ο τύπος.
H βάση των συμμετοχών από 100 και πλέον αυτοκίνητα ομάδων A
και N πλαισιώνεται από κατηγορίες ενιαίου, E και ιστορικών
αυτοκινήτων που _μπουκάρουν_ στο χώμα και _πυροβολούν_. Χώμα
δηλαδή που λέει ο λόγος. Τα ελάχιστα χαντάκια είναι γραμμένα
στο βιβλίο διαδρομής, ενώ οι πέτρες σπανίζουν.
Ατυχής η προσπάθεια συγκρίσεων μ_ ένα θεσμό που περιλαμβάνει 6
εργοστασιακές ομάδες, 200 και πλέον συμμετέχοντες και
καλύπτεται τηλεοπτικά από το BBC.
Μία ερώτηση μόνον. Όταν _αυτοί_, με όλα _αυτά_ προσπαθούν,
ψάχνονται και προσαρμόζουν, δεν ακούγεται σαν κακό αστείο ότι
εμείς έχουμε μείνει η μόνη χώρα που ακολουθούμε πιστά τις
προδιαγραφές της διεθνούς ομοσπονδίας;_ Σ.Χ.
Βρετανικό _ανοικτό_ Πρωτάθλημα Ράλλυ και δεν λείπουν τα
τερτίπια των οργανωτών, με στόχο τουλάχιστον το συναγωνισμό.
Ζήτω η F2 λοιπόν και τη νίκη, θεωρητικά τουλάχιστον,
διεκδικούν 10-12 πληρώματα, έξι διαφορετικών ομάδων! Ταχύς και
αποτελεσματικός ο _μικρός_ Μακρέι, ο 25χρονος ?λιστερ κέρδισε
τον πρώτο γύρο στα ουαλικά δάση επιβεβαιώνοντας και την μέχρι
στιγμής τουλάχιστον, κυριαρχία της Νισάν στην κατηγορία.
Συναγωνισμός χάρη και στις προδιαγραφές των αυτοκινήτων που
διεκδικούν τη νίκη και κατά προέκταση τον τίτλο. Τρίθυρο
αμάξωμα υπό τη σκέπη του κωδικού GTi, δίλιτρος πολυβάλβιδος
κινητήρας 220-230 ίππων, βάρος περί τα 950 κιλά, κιβώτιο 6
σχέσεων με ή χωρίς σειριακό σύστημα επιλογής, τροχοί 15 ιντσών
και φρένα _τέρατα_. Στην _πρώτη_ του θεσμού το Φορντ (με
σειριακό κιβώτιο, όπως και το 306 S16) ήταν μέσα στη μάχη. O
Έβανς έχασε τη δυνατότητα διεκδίκησης της νίκης προδομένος από
τα ημιαξόνια του Έσκορτ.
Αρχαιότεροι των φυλακών στην Όπελ, φαίνεται πως έχουν μείνει
ανεπαίσθητα πίσω σε εξέλιξη. O Γιάρμο Κιοτολέτο κέρδισε τον
πρωταθλητή Λιουέλιν, ήταν δεύτερος πίσω από το νικητή, αλλά
ξέρει πολύ καλά ότι οι _άλλοι_ βρίσκονται σε φάση εξέλιξης,
ενώ η επίσημη Όπελ αδιαφορεί για τα Ράλλυ, ρίχνοντας το βάρος
της στο DTM. Για την ιστορία η Όπελ και οι Γάλλοι Ρενό, Πεζό
που βρίσκονται σε στάδιο προσαρμογής χρησιμοποιούν λάστιχα
Μισλέν, ενώ Νισάν και Φορντ, Πιρέλι.
Ελληνική παρουσία και σε πρώτο ρόλο, από τα μπάκετ του
πληρώματος. Οι Τζίγγερ-Στεφανής ήταν εκεί μ_ ένα αμφιλέγομενο
Όπελ ?στρα σε έκδοση για ιδιωτική, σοβαρή, παρουσία.
Προβλήματα με το συμπλέκτη και τον κινητήρα (Σ.Χ.: H ανάρτηση
Κωστή; _Αυτό_ έγερνε περισσότερο από τη _βάρκα_ του κ. Γιάννη)
δεν τους επέτρεψαν να ολοκληρώσουν και το κυριότερο, να
διασκεδάσουν. Αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις τους θα
επιστρέψουν...
ΑΓΩΝΕΣ ΠΙΣΤΑΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΗ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ OPEL
Όλα για το DTM
(...τίποτα για τα ράλλυ)
To Νίρμπουργκρινγκ διάλεξε η Όπελ ώστε να παρουσιάσει
το αγωνιστικό της πρόγραμμα.
O στόχος είναι σαφής: νίκες και τίτλος στο DTM!
φωτογραφίες: Κώστας Λακαφώσης
ΕΠΕΛΕΞΕ σαφώς τους στόχους της η Όπελ για τη νέα χρονιά. O
Walter Traser, υπεύθυνος του αγωνιστικού τμήματος της Όπελ,
ήταν κατηγορηματικός. Επίθεση σε όλα τα μέτωπα για το DTM, με
έξι ετοιμοπόλεμες καινούριες Καλίμπρα με τρανταχτά ονόματα
πίσω από το τιμόνι και βελτιώσεις στα αυτοκίνητα και στην
οργάνωση της ομάδας. _Χρυσή μεταγραφή_ για την Όπελ, ο
περσινός πρωταθλητής Κλάους Λούντβιχ που θα προσπαθήσει για το
καλύτερο μαζί με τον παλιό πρωταθλητή της F1 Κέκε Ρόζμπεργκ
στα χρώματα του Team Rosberg. H στρατιά των έξι Καλίμπρα
συμπληρώνεται από τον έμπειρο Manuel Reuter, το νεαρό Ni
Amorim και τους πρώην οδηγούς της F1 Yannick Dalmas και JJ
Lehto, που θα τρέχουν με τα χρώματα του Opel Team Joest. Οι
δύο ομάδες θα έχουν παρόμοια υποστήριξη από το εργοστάσιο και
θα εφαρμόζουν ταυτόχρονα κάθε νέα τεχνολογική λύση.
Επεμβάσεις έχουν γίνει και στα τεχνικά μέρη της Καλίμπρα όπως
στη διάταξη του συστήματος μετάδοσης ώστε ο κινητήρας και το
κιβώτιο να τοποθετηθούν αρκετά χιλιοστά πιο χαμηλά στο σασί.
Το κέντρο βάρους και το ζύγισμα του αυτοκινήτου έχουν
βελτιωθεί, ενώ έχει βελτιωθεί και η αεροδυναμική του
αμαξώματος. Στο μεταξύ, οι κανονισμοί αφήνουν από φέτος
ελεύθερο το σχεδιασμό της ανάρτησης, οπότε η Καλίμπρα αποκτά
εντελώς νέα μπροστινή ανάρτηση με διπλά ψαλίδια και οριζόντια
τοποθετημένα αμορτισέρ.
Πρώτος στόχος λοιπόν το DTM, ή αν προτιμάτε η απευθείας
αντιπαράθεση με τη Μερτσέντες και την ?λφα σ_ ένα χώρο όπου
άλλοι κατασκευαστές όπως η BMW και η ?ουντι, ήθελαν αλλά ούτε
καν δοκίμασαν, αποφεύγοντας (;) το σκόπελο. Απαιτεί θάρρος,
ικανότητες και πολύ υψηλή τεχνολογία η εμπλοκή στο DTM,
στοιχεία που σαφώς διαθέτει η Όπελ και μένει να περιμένουμε
τον πρώτο αγώνα στο Χόκενχαϊμ ώστε να βγουν τα πρώτα
συμπεράσματα για το πετυχημένο της προσπάθειας. Από εκεί και
πέρα δεν λείπουν οι προσπάθειες σε άλλους χώρους όπως η
εμπλοκή στα πρωταθλήματα τουρισμού με το Βέκτρα ή Καβαλίερ
(στη Βρετανία όπου ο Κλέλαντ άνοιξε το χωρό με νίκη), στη F3
με τη διάθεση κινητήρων και βέβαια στη Φόρμουλα Όπελ,
κατηγορία ιδανική για νέους και ταλαντούχους. Εντύπωση
δημιουργεί η αδιαφορία του εργοστασίου σε σχέση με τα Ράλλυ
όταν το ?στρα έχει τις δυνατότητες να πρωταγωνιστήσει. Είναι
σαφές ότι όταν θέλεις και μπορείς να πολεμάς στην κορυφή,
αποφεύγεις έστω επίσημα την εμπλοκή σε αγώνες δεύτερης
κατηγορίας._Κ.Λ.